Jakarta

Vervolg verslag

11 feb.12 feb. en13 feb. (Ons jongste kleinkind Amelietje is jarig!)

11 feb. Nacht. Het onweer werd steeds heviger, en ja hoor om ca. 11 u een outage van Listrik/electr., geen stroom. Airco viel stil, alles pikdonker. Gelukkig maar kort. De tokeh was ook weer s actief.

12 feb. Plots schoot ik wakker ca. 2.30 u, vanwege n fantoom: we hadden verzuimd om de binnenlandse vlucht van Garuda naar Jakarta te reconfirmeren, minstens 2 dagen voor vertrek. Uiteindelijk toch goed gekomen.
Vlucht van ca. 1.5 uur naar Jakarta ging geruisloos, ruime stoel en beenruimte, beter dan KLM so far, ayam kuning-achtig gerecht te verpeuzelen.

Onze gids/chauffeur Ujang meteen gespot, anders dan Denpasar, nauwelijks andere Afhalers. Porters kregen nu geen kans, zelfredzaam was nu het devies.

Jakarta is een Monsterstad, met miljoenen karretjes, auto's, scooters, bussen, vrachtwagens, zonder een vorm van verkeersdiscipline, maar t verkeer stroomt wel door, als dikke stro..op, ook volgens Ujang. We bekijken oud-Batavia, waar de VOC-schepen binnenkwamen vanuit zee en gezien werden vanuit de verkeerstoren, nu n museum (Bahari).

Sunda Kelapa, is een haven waar oude houten schepen te zien zijn, maar nog gebruikt worden voor transport van bijv.cement, hout, e.a. commodities tussen de eilanden van de archipel. Ziet er pittoresque uit, maar voor de betrokken havenarbeiders....

Cafe Batavia. Een andere bezienswaardigheid, nog in oude koloniale stijl bewaard, met een schitterende Wall of Fame foto-portretten. Hier lunch genomen waarbij muziek uit de jaren van de grote orkesten (Glen Miller), '50?, met uitzicht op het oude stadhuis, destijds zetel van J.Pzn. Coen. Ook de nummerborden van voertuigen dragen nog de B van Baravia weleer, nog rudiment van ingezonken kolonialisme?

Hotel is prima, uitstekende div. cuisines.

13 feb. Amelietje is jarig, gefeliciteerd meid en ook ouders Karmijn en Don!
Dit wordt een stadsbezichtiging dag.
Te beginnen met Monas, Monumen Nasional (Sukarno periode), we laten het Nat. Museum, gesticht door Suharto, aan ons voorbij gaan. Er zijn daar "olifanten" te zien uit div. landen/streken volgens Ujang; objecten, bijeengebracht door diens verzamelwoede?

De Moskee (Mashid Istiqlal) en de katholieke Kathedraal liggen vlak bijelkaar. Moskee is de grootste van de wereld volgens de gids, er kunnen 200.000 mensen in! In de kathedraal hebben we nog een kaarsje aangestoken voor ons Amelietje.

Daarna een Koloniaal huis, nu Museum Arsip Nasional, bezocht. Was het woonhuis van de oud gouverneur generaal, goed onderhouden en stond nog vol met mooi indisch antieke meubels en werkelijk met de mooiste oude prenten en landkaarten.

Op het plein voor Cafe Batavia werden we aangeschoten door een drietal jonge meisjes uit Palembang, Sumatra die ons vroegen voor een Foto-sessie. Giegelend zijn we met ze op de foto gegaan. Daarna stormde er een groep jonge jongens van de middelbare school op ons af, die een engels interview met Ineke wilde afnemen. Onder grote hilariteit hebben we dat ook gedaan. Lachen lachen was dat....,

Uang sogok (smeergeld)
Ujang betaalt voor officieel parkeren, met ticket bewijs, maar overal staan er extra mannetjes, die zgn helpen bij vrij houden parkeerplek, aanwijzingen geven bij inparkeren. Ieder mannetje ontvangt dan Rp 500 - 2000, per keer. Dit is een afspiegeling van het econ.verkeer aan de onderkant, maar kan doorgespiegeld worden naar andere lagen. Overigens, een rijbewijs is hier zo geregeld, vanaf Rp 300.000 extra, naast de normele overheidsfees.

Eetstalletjes, eetstalletjes en nog eens ..... en nog eens... eetstalletjes. Je struikelt over deze warungactiveiten. Er is te krijgen hapjes uit Palembang, masak padang, ketoprak, pecel lele (snorvis van petjel - oude spelling), mie basok en ga zo maar door... De helft van de stad is horecaffer!

Morgen vertrek naar Bogor, weg uit deze Gargantua-citta, kota.

Cheerio, Ineke en Fred