Jokjakarta e.o.

19 - 22 feb. - Jokjakarta

Vertrek van tante Jety, naar stasiun Bandung voor onze treintocht naar Jokjakarta (7u in de trein). De goedlachse buurman haalt ons op 06.10 u, Buurman loodst ons door alles heen tot onze stoelen, kelas eksekutif. Treinstel is aan vervanging toe, deur gaat op slot met n grendel vastgebonden met karet, elastiekje. Met karet en seltep (sellotape, plakband) wordt in dit land alles bijeen gehouden en met lem, lijm. Trein vertrekt stipt op tijd 8 uur, de locomotief fluit een paar keer, en gaan met de geit/kambing. Af en toe komt een zwarte roetwolk langs, gedeng-gedeng, wij zijn op weg.
We rijden voorbij diverse plaatsen, uitzicht op bergen, dan weer sawah's,dorpjes/kampungs. Ik zie nog een boer met karbouw het land bewerken. Zeer afwisselend dus. Het treinstel staat altijd hoger dan het perron, dus bij een stop, wordt er een trapje van ca. 1 meter bij de uitgangsdeur geplaatst, erreg handig! Pijat, masseer-service is te bestellen in de trein.
Bij de uitgang van stasiun ( fraai) Jokjakarta staat Ujang ons keurig op te wachten. Ujang is namelijk de avond tevoren met de auto en onze koffers weggereden richting Jokja, auto rit duurt ca. 12 u, vanuit Bandung. Onze hotelkamer van Duta Garden is comfortabel, zij t pas na n kamerwissel, zwembad is echter leeg vanwege gunung Kelud (aswolk van vulkaan). Mondkapje op in Jokja, t ruikt wat zwavelig, niet best, maar gelukkig komen er forse regenbuien om de lucht te zuiveren.

Batik, zilverwerk, wayang kulit (schaduw-wayang), Kraton- paleis van de sultan, zijn enkele touristische kenmerken van Jokja. Wat eten betreft: bakpia- koek, niet geproefd; gudek, ook niet geproefd. En er zullen vast wel meer specialiteiten (khas) zijn.

Proses produksie van batik en zilverwerk gevolgd, verdient geen Arbo-medaille: hitte, stank, te weinig ventilatie, maar t is wel werk. Veel handwerk, arbeidsintensief en iteratieve handelingen.
Wayang kulit wordt gemaakt van de huid van de karbouw, ook arbeidsintensief.
We kunnen uiteraard niet uit Jokja vertrekken zonder oleh oleh (souvenir), dus onze inkoopafdeling is even in touw geweest om eea te regelen.

Kali Urang. Een historische plek aan de Jalan Kali Urang (30 km) lang, is t huis, waarin 1944 (ronde tafel) onderhandelingen zijn gevoerd over de onafhankelijkheid van Indonesie (Soekarno, Hatta). Dit huis, bijna in de bergen, behoorde destijds toe aan een Binkhuysen, mn moeder heeft in haar jonge jaren daar nog gespeeld/opgepast. De plek hebben we dankzij Ujang terug kunnen vinden. Grote villa tuin, met nog beelden van vogels in een vijverbak. Apart om hier op deze dubbele historische plaats te kunnen rondlopen. Het grote huis met bijgebouwen is nu in bezit van de sultan, en wordt gerenoveerd.

Borobodur. We rijden langs de weg waar Merapi de vulkaan heeft huis gehouden in 2010, hele kampung weggevaagd, stukken lava zijn nog langs de weg te vinden ( batu nangis, steen der tranen). Borobodur is gedeeltelijk open, vanwege Kelud. Er mogen geen mensen naar binnen. Onze gids (verplicht) spreekt Nederlands ( fun- dring= funde-ring). De grootste verrassing is bij het eerste aanblik van t monument vanuit t park. Verder worden we belaagd door allerlei plak- venters, die alleen met benzeen te verdrijven zouden zijn. Ook Deet helpt niet, Piet! En al die ellende voor de somma van US dollar 20 per persoon, als je buitenlander bent, 10 keer de prijs, die n Indonesisch burger betaalt.

Kraton. Paleis van de sultan H.B. X, heeft 5 dochters bij een en dezelfde vrouw. Monogaam, in tegenstelling tot zijn vader (10 vrouwen), zijn grootvader (30 vrouwen). Maar misschien waren er nog n aantal concubines vergeten bij de telling.
So far, concerning the gossip.
De sultan is bij wet gouverneur van Jokja, en krijgt hiervoor betaald uit staatskas, in tegenstelling tot de andere sultans in Indonesie.
Het paleis en t terrein van de sultan is een oase van rust, want geen warungs en geen venters, becaks. Wij missen de gamelan annex dansvoorstelling. Wij dwalen over t terrein en de lokale gids geeft de nodige uitleg, duidelijk en rap. Gelukkig maar, want t is aardig warm. Dankzij de sultan, zegt onze gids, is Jokja een tolerant gebied, waar drie godsdiensten naast elkaar in harmonie samen gaan. En dat kunnen wij bevestigen, voor zover wij Jokja hebben kunnen bekijken. Een groene stad, veel bomen, tot nu toe de meest leefbare stad in Indonesie.

We hebben tijd over en gaan naar Parangtritis, strand bij Jokja. Ineke weer op de foto met wildvreemde jonge meisjes, die er dol op zijn om met een belanda totok in beeld te komen.
Nou, de zee was wat wild, de strandgangers gingen volledig gekleed pootje baden, en kopje onder. Voor een toerist niet veel soeps alhier, kamar mandi (doucheplek) aanbod is groot , idem losmen (hostel). Snel weer vertrokken.

Morgen, op naar Solo (ook n sultanaat).